Vader van gegijzelde: 'Ik kan eindelijk zeggen dat mijn zoon een soldaat was'

Avi Ohana, de vader van Yosef Chaim Ohana, beschreef de pijn en opluchting die het met zich meebracht dat hij zijn zoon’s militaire dienst kon erkennen na de vrijlating van de jongeman uit gevangenschap. Tijdens de lange maanden waarin elk detail gebruikt kan worden om een ​​gegijzelde te schaden, leven families vaak in stilte. Elk woord afwegen, sociale media afstruinen en bidden in de stilte. De hereniging bracht dankbaarheid, maar ook de nuchtere erkenning dat het genezen van trauma een proces is dat gemeten wordt in seizoenen, niet in krantenkoppen.

Zijn verhaal bood een inkijkje in de onzichtbare lasten die gegijzelde families dragen: de dagelijkse onzekerheid, de angst voor geruchten, de angst dat hoop zelf teleurstelling zou kunnen oproepen. Zelfs in momenten van vreugde blijft de behoefte aan privacy en stabiliteit acuut, terwijl overlevenden beginnen met medische onderzoeken, counseling en een zorgvuldig beheerde terugkeer naar het normale levensritme. Nabestaanden leren om rust, voeding en tijd hun werk te laten doen.

Terwijl belangenbehartigingsgroepen opnieuw aandacht besteden aan degenen die nog steeds vermist zijn, blijft de eenvoudige oproep: ‘Vergeet het niet!’. Elke naam die nog gevangen zit, vertegenwoordigt een leven dat stilstaat, en elke thuiskomst zal lang na de eerste omhelzing hulpmiddelen en geduld vergen. Geloofs- en sociale gemeenschappen kunnen deze marathon volhouden met praktische hulp en aanhoudende voorbede.(INN/VFI Nieuws)

‘Heer onze God, bescherm elke gegijzelde en elke familie onder Uw vleugels. Geef kracht op de lange weg naar herstel, wijsheid aan verzorgers en succes aan hen die zich inzetten voor de bevrijding van de overledene. Laat gerechtigheid zegevieren en vrede wortel schieten in elk hart dat gekwetst is door geweld.'